Vazgeçmek

Bütün ömrünü mücadele ederek geçirmişsen...

Çocukken kardeşlerinle, ergenlikte annenle, yetişkinlikteyse babanla mücadele etmişsen,

Ayşe hanım teyzenin pek düzenli hanım hanımcık kızı Fatma’yla, ya da Ali efendinin aslan parçası oğlu Veli’yle karşılaştırılmak ve onların o yıkılmaz imajlarıyla mücadele etmek anılarının değişmeziyse,

Yıllarını sınava seninle birlikte giren akranlarınla, testlerle, hocalarla, uykuyla mücadele ederek geçirmişsen,

Trafikteki kendini bilmezlerle, otobüse binerken öne geçmeye çalışan uyanıklarla, kırmızı ışığı geçenlerle, önüne kıranlarla mücadele etmek günlük rutininse,

İş yerinde adını belki yarın hatırlamayacağın bilmem nerenin bilmem ne ünvanlı bilmem nesi ve adını ezbere bildiğin halde yıllar sonra bile tanıyamadığını anlayacağın insanlarla mücadele içindeysen,

Bütün hayatın boyunca kendin olabilmek için direnmiş, çevrenin sana dayattığı kuralları, yanlışları, ezberleri bozmak için mücadele etmişsen,

Kadınsan ve her dakikan eksik olmadığını kanıtlamak için mücadele etmekle geçiyorsa,

Artık yaşamak için  ayakta durmak ve düştüğünde yeniden ayağa kalkmaktan başka şansın yoksa ve bütün yaşamın başlı başına bir savaşsa…

Vazgeçmek zor. 

Vazgeçmek ölmek kadar zor.